8 juni, een “last-minute” beslissing deed mij, Xavier, beslissen om mezelf in te schrijven voor een halve triatlon in Chantilly. Ik kan niet ontkennen dat ik de inspiratie gehaald heb bij onze gasten van Passion Fruit.
Zwemmen in het kanaal/vijver van een kasteel, kan het nog beter eigenlijk. Ik werd al héél snel met de neus op de feiten gedrukt, want het was nog eens een oldskool massastart! Trekken en sleuren, eerste meters veel te snel vertrekken, ploeteren door algen om pas ter hoogte van de eerste boei (500m) op je “plekje” te zitten. “Het wasmachien”, zoals ze het zo mooi zeggen, was eindelijk gepasseerd.
Halverwege het zwemparcours tot het besef gekomen waarom zwemmen aan zo’n locatie de moeite is, het uitzicht op zo’n 14e eeuws kasteel met een opkomende zon, prachtig!
Eens uit het water, wat draaierig op zoek naar de trappen richting de wisselzone. Wetsuit uit , fietsschoenen aan en blijkbaar een camera/interview van de franse TV onder de neus geschoven krijgen, apart! Veel tijd had ik niet te verliezen, want ik was hier wel om te sporten hé, niet “for one minute of fame”.
En weg was ik met de fiets, positie 26 te verdedigen. Een parcours kronkelend/glooiend door wat pittoreske Franse dorpjes met hier en daar een stukje Belgische asfalt. Maar ook lange rechte stukken om te knallen door de velden en bossen. Kleine side-note de meewind was in de bossen… Al heel snel begon ik volk in te halen door een stevig tempo te rijden en dat ook te kunnen vasthouden. Even nog een snelle pipi-pauze, om dan na 2u23 en 52 seconden op het zadel te zitten, toe te komen in T2. 10 Plaatsen gewonnen, van 26e positie naar 16e persoon die een fiets kon weghangen. Fiets weg, helm af, loopschoenen aan, en hup, daar ging ik.
Ondertussen begon het ook aanzienlijk warmer te worden, al een geluk liepen we off-road (gravel en bospaden) door het park en zijn bossen. Ik had één groot voordeel, een 10-tal minuten voor ik het lopen begon, was de start van de 21km gegeven. Een hoop volk op de baan dus, soms wat druk maar targets genoeg om in te halen. Vlot tempo kunnen houden, nog kunnen versnellen om als 13e te mogen eindigen, als dat maar geluk brengt! Ik was er vanaf, maar die gebroers Willems waren nog in volle strijd op de volle! En wat voor eentje 😉Van glimlachen tot groene blikken. Die gasten zijn knettergek en beresterk!
Comments are closed